Ο χρόνος δεν είναι ο καλύτερος γιατρός
Τουλάχιστον όχι από μόνος του
|
Μέχρι τις 8 Αυγούστου (η γιορτή μου 😊) ισχύει ειδική τιμή για όλα τα προγράμματα Meta-Μάθησης
Παρακαλώ κάνε κλικ αν ΔΕΝ θέλεις να ενημερωθείς περαιτέρω και να λάβεις υπενθύμιση για τη λήξη της προσφοράς.
|
Δεν είναι πάντα και τόσο κακό το να είσαι διαρκώς απασχολημένη/ος. Επειδή τότε δεν έχει χρόνο το μυαλό να αναμασάει όσα σε βασανίζουν.
Πράγματι, δεν είναι κακό. Ίσα-ίσα που σε κάποιες περιπτώσεις οι στρατηγικές αποφυγής είναι η καλύτερή σου επιλογή.
Το θέμα είναι αν τις επιλέγεις ή αν σε επιλέγουν.
Τις πρώτες 3-4 εβδομάδες αφού πέθανε η Λίλα μού ήταν αδύνατον να διαχειριστώ τη θλίψη μου. Έκανα, λοιπόν, πολύ συνειδητά πράγματα που με βοηθούσαν να πάρω απόσταση από όσα ένιωθα.
Άλλοτε έβλεπα σειρές και άλλοτε άκουγα podcasts ή διάβαζα. Αν έκλεινε η φασαρία έστω και για ένα λεπτό, έκλαιγα. Και κάθε φορά που άρχιζα να κλαίω, φοβόμουν ότι δεν σταματήσω.
Mε όλα αυτά έδινα χρόνο στον εαυτό μου. Χρόνο να συνηθίσω λίγο την απουσία, πριν αρχίσω να πενθώ.
Μετά άρχισα και πάλι να ρωτάω: Πως νιώθω τώρα; Τι χρειάζομαι; Τι θέλω;
Δεν καταπιέστηκα. Το να αποφεύγω τα συναισθήματά μου σε εκείνη τη φάση ήταν ανάγκη. Και αυτοφροντίδα.
Δεν πιστεύω όμως ότι ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Τουλάχιστον όχι από μόνος του. Το θέμα είναι όσα κάνουμε ή δεν κάνουμε μαζί του.
Το σκεπτικό
Το σκεπτικό εδώ είναι η κατακλείδα του άρθρου που δημοσίευσα αυτήν την εβδομάδα:
Αν δεν μπορείς να αισθανθείς πραγματικά τα συναισθήματά σου - ευχάριστα ή δυσάρεστα - δεν ζεις πραγματικά. Όσο ενδιαφέρουσα και συναρπαστική ζωή κι αν έχεις.
Δεν είναι οι εμπειρίες εκείνες που της δίνουν βάθος, αλλά το πόσο βαθιά μπορείς να αισθανθείς τα συναισθήματά σου.
[...] στο εδώ και τώρα - όσο βαρετό, αδιάφορο, επίπονο ή τρομακτικό κι αν είναι αυτό.
Το να προσπαθούμε πάσει θυσία να αποφύγουμε τη στιγμή, λέει πολλά για τη σχέση με τον εαυτό μας.
Επειδή σε τελική ανάλυση, αυτό που πραγματικά αποφεύγουμε είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.
Η πρακτική
Στο άρθρο σου δίνω μερικές ιδέες για να θυμάσαι να κάνεις check in με τον εαυτό σου. Δεν είναι αυτό που θέλω να προτείνω εδώ, όμως.
Εδώ θέλω να εστιάσω στις ίδιες τις συμπεριφορές αποφυγής. Ανέφερα παραπάνω μερικές δικές μου: Σειρές, podcasts, διάβασμα. Μία ακόμα είναι η εργασιοθεραπεία (παλιά ήταν απλά εργασιομανία).
Πιστεύω ότι είναι σημαντικό κομμάτι της αυτογνωσίας μας το να γνωρίζουμε ποιες είναι οι συμπεριφορές αποφυγής που επιστρατεύουμε.
Τότε είναι που μπορούμε να αυτοπαρατηρηθούμε και να διαπιστώσουμε πότε αποφεύγουμε να σκεφτούμε και να αντιμετωπίσουμε όσα μας απασχολούν. Παράλληλα, μπορούμε να επιστρατεύσουμε αυτές τις συμπεριφορές συνειδητά, αν χρειαστεί.
Προτείνω, λοιπόν, το εξής:
Ξεκίνα να διερωτάσαι ποιες από τις συμπεριφορές σου ανήκουν στην κατηγορία του escapism (αποφυγή/δραπέτευση).
Δεν είναι καλές ή κακές. Κάποιες από αυτές μπορεί να τις απολαμβάνεις. Δικό μου παράδειγμα, οι ταινίες και οι σειρές.
Εκείνο που κάνει τη διαφορά είναι το αν τις εξασκείς από επιλογή ή αυτόματα και ψυχαναγκαστικά. Η επίγνωση μπορεί να βοηθήσει στο να κάνεις το αυτόματο συνειδητό και να ακούς έτσι καλύτερα τον εαυτό σου.
Αξίζει να το το δουλέψεις στο journaling.
To podcast
Όλοι/ες προσπαθούμε κατά καιρούς να δραπετεύσουμε από την πραγματικότητα.
Αυτό το επεισόδιο σε βοηθά να αναγνωρίσεις πότε αυτό συμβαίνει, για να φέρεις ισορροπία και να ζεις ακόμα περισσότερο στο εδώ και τώρα.
Τo quote
«Το πιο μακρύ ταξίδι είναι 35 εκατοστά: από το μυαλό στην καρδιά.»
~ Παλιά Ζεν παροιμία
Είναι η διαφορά ανάμεσα στο να ξέρεις κάτι και στο να το έχεις κατανοήσει. Η διαφορά ανάμεσα στη γνώση και την επίγνωση.
Η συζήτηση της εβδομάδας
Κάθε Παρασκευή στις 20:00 ξεκινάει στο Book Club Friday του ABC μια συζήτηση γύρω από μια κύρια ιδέα του βιβλίου που δουλεύουμε, σε σύνδεση με τη θεματική του μήνα. Η συζήτηση διαρκεί ολόκληρη την εβδομάδα.
Ο στόχος είναι να μοιραζόμαστε όσα σκεφτόμαστε γύρω από την ιδέα της εβδομάδας και παράλληλα να δίνουμε ο ένας στον άλλο - με βάση την εμπειρία μας - ιδέες και συμβουλές για το πώς μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη.
Ο μήνας της Αφαίρεσης πέρασε. Ο Αύγουστος είναι ο μήνας για Αυτοφροντίδα, Diffuse & Όρια.
Η κύρια ιδέα σήμερα, από το κεφάλαιο 6:
Όταν θέλουμε να λύσουμε ένα πρόβλημα, είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε πρώτα ποιο ερώτημα προσπαθούμε να απαντήσουμε. Όσο πιο ξεκάθαρο το ερώτημα, τόσο πιο σαφείς οι απαντήσεις (και οι λύσεις) που θα βρούμε.
Τι σε βοηθάει να αποσαφηνίζεις το ερώτημα που προσπαθείς να απαντήσεις και τι θα συμβούλευες κάποιον που δυσκολεύεται να το κάνει;
Είναι και αυτό κομμάτι τού να ακούμε τον εαυτό μας και να τον καταλαβαίνουμε. Διαφορετικά, βαδίζουμε στα τυφλά, θέτοντας γενικές και ασαφείς ερωτήσεις. Και έτσι δεν φτάνουμε ποτέ σε ουσιαστικές λύσεις και αλλαγές.
Μπορείς να συμμετέχεις κι εσύ στη συζήτηση. Κάνε την εγγραφή σου εδώ. Τα λέμε στις 20:00!
Και κάπου εδώ τελειώσαμε.
Καλή και πάντα δημιουργική συνέχεια!
Φύλλις
Υπάρχει ένας ακόμα τρόπος να σε βοηθήσω με τα παραπάνω:
Από τη γνώση στην επίγνωση μεσολαβούν 35 εκατοστά. Και χρόνος.
Χρόνος που μπορείς χάσεις ή να κερδίσεις, με τα κατάλληλα εργαλεία.
|
Σε βοήθησε το παραπάνω;
Μοιράσου το και βοήθα κάποιον που αγαπάς.
Δεν κοστίζει τίποτα και έχει αξία ανεκίμητη. 🙂
|
